Prostytucja

Dziwka, kurwa... Są to najpopularniejsze określenia prostytutki. Wielu z nas patrzy na ten zawód z obrzydzeniem, potępia go. Czy słusznie? Może. Właściwie chyba nikt nie uważa, że nastoletnie dziewczyny, które sprzedają się za telefon albo działkę, robią dobrze. (Bez skojarzeń) Buntujemy się też przeciwko zmuszaniu kobiety do prostytucji, albo sytuacji, w której jest to jedyny sposób, aby kobieta mogła zarobić na jedzenie. Ale co z kimś, komu ten zawód po prostu odpowiada? Jeśli ktoś lubi seks i nie przeszkadza mu, że robi to za pieniądze?

Większość potępia wszystkie prostytutki. Ale przecież każdy z nas się sprzedaje. Sprzedajemy swoje umiejętności. Pasje. Czas. A artyści? Oni mogliby być uważani za najgorszych. Bo sprzedają swoją duszę. Ale przecież na nich nikt nie naskakuje. Ba, ludzie ich uwielbiają! Dlaczego? Bo oceniamy ich według swojej hierarchii wartości. Bo większość z nas słucha muzyki, ogląda filmy, czyta książki, a z usług prostytutki korzysta mniej osób. A przecież nie skrytykujemy piosenkarza, którego lubimy, za to, że sprzedaje swoją duszę, bo przecież my ją od niego kupujemy. To byłaby hipokryzja. Ale czy szydzenie z kobiet lekkich obyczajów jest w porządku?
Jeśli mamy ubranie, mamy prawo je sprzedać. Jeśli mamy pomysł, możemy go sprzedać. Niemal wszystko można sprzedać. Dlaczego więc w niektórych krajach nie można sprzedać swojego ciała? Czy komuś staje się krzywda? Oczywiście, jeśli jest to świadomy i dobrowolny wybór kobiety. Ludzie, nie oceniajmy innych, patrząc na siebie! Czy byłoby wam miło, gdyby ktoś stwierdził, że jesteście gorsi, bo wyznajecie inną religię, albo nie wyznajecie żadnej? Chcielibyście, żeby ktoś wam ubliżał, ponieważ wolicie studiować filologię rosyjską zamiast medycyny? Uważacie, że innych powinno się krytykować za ich styl? To jest ich wybór, skoro chcecie wybierać, dajcie to samo prawo innym. Żyjcie i dajcie żyć innym!