Samotność ...

Siemka :)

Często słyszy się, że samotność jest zła, że człowiek to istota społeczna, że jesteśmy stworzeni dla innych ludzi i inne tego typu bzdety. I słusznie, zwykle ludzie się przydają. Właściwie to w dzisiejszym świecie jesteśmy od siebie wzajemnie tak uzależnieni, że zerwanie kontaktu z innymi jest niemal niemożliwe. Zresztą, to byłoby bez sensu. Przebywanie z innymi ludźmi nas kształtuje, bez nich nie bylibyśmy tymi samymi osobami. O jedzeniu, ubraniu i moim (sorka, naszym ^^) blogu już nie wspominając.
Jednocześnie można by się zastanowić, czy życie w społeczeństwie naprawdę jest takie dobre. Czy nie uzależniliśmy się od siebie zbyt bardzo, w złym tego słowa znaczeniu? Chyba każdy z nas bardzo kiedyś chciał coś zrobić, ale odpuścił, bo bał się opinii innych.

Post jeszcze dzidy ^^

Nowa adminka ^^

Hejka ludzie :)

Jako że Gabrycha (Dzida) założycielka tego blogu zrezygnowała z jego prowadzenia, bo jak sama stwierdziła '' BLOG ODBIEGŁ OD TEGO O CZYM MIAŁ BYĆ" to teraz ja jestem tak jakby na jej miejsce ^^. Możecie kojarzycie mnie z mojego innego bloga ... http://fotografowaniex.blogspot.com/

Jeśli nie to bardzo serdecznie zapraszam heh :)... no dobra chciałam się wam tylko przedstawić.. a więc jestem Paulina Groszek ( tak dobrze widzicie GROSZEK) przyjaciele mówią na mnie Polly albo dziura... ehhh długa historia z tą ksywką ^^ I od dzisiaj będę prowadziła tego bloga z moją BFF Patrycją (pynią )

SPODZIEWAJCIE SIĘ DUŻO ZMIAN XD

I na początek może jakaś nutka :> 

Bo następnym razem zobaczymy się w piekle ^^

To jest ostatni mój post na tym blogu. Widzę, jak bardzo odszedł on od tego, czym miał być, dlatego uważam, że nie ma sensu, żebym dalej to ciągnęła. Zostawiam bloga w rękach Patrycji. Do zobaczenia w piekle, odrzuceni przez Pana ;*

Zespół Downa..

Trochę informacji o zespole Downa:
Zespół Downa, trisomia 21, dawniej nazywany mongolizmem – zespół wad wrodzonych spowodowany obecnością dodatkowego chromosomu 21. Eponim pochodzi od nazwiska brytyjskiego lekarza Johna Langdona Downa, który opisał go w 1866 roku. W 1959 roku Jérôme Lejeune odkrył, że u podstaw zespołu wad wrodzonych leży trisomia 21 chromosomu.
Osoby z zespołem Downa mają mniejsze zdolności poznawcze niż średnia w populacji zdrowej. Wahają się one od lekkiej do umiarkowanej niepełnosprawności intelektualnej. Zaburzenia rozwojowe manifestują się głównie jako skłonność do zawężonego myślenia lub naiwność. Niewiele osób wykazuje niepełnosprawność intelektualną w stopniu głębokim. Częstość występowania zespołu Downa szacuje się na 1 przypadek na 800–1000 żywych urodzeń.
Wiele objawów przedmiotowych zespołu Downa jest niecharakterystycznych i spotyka się je także u osób z prawidłowym kariotypem. Zalicza się do nich: pojedynczą bruzdę dłoniową (zamiast podwójnej bruzdy na jednej lub obu dłoniach), migdałowaty kształt oczu spowodowany fałdem nad powieką, krótsze kończyny, osłabione napięcie mięśniowe oraz wystający język. U osób z zespołem Downa istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia: wad wrodzonych serca, refluksu żołądkowo-przełykowego, nawracających infekcji ucha, zespołu bezdechu śródsennego i chorób gruczołu tarczowego.
Ostateczny stopień rozwoju i komfort życia dziecka z zespołem Downa mogą poprawić działania zainicjowane już we wczesnym dzieciństwie, tj. prawidłowa opieka lekarska, akceptacja i zaangażowanie rodziny oraz edukacja i szkolenie zawodowe. Istnieją jednak pewne fizjologiczne i genetyczne ograniczenia, których nie można pokonać.
Problemy ze zdrowiem mogą znacząco skrócić długość życia osób z zespołem Downa. W jednym z badań przeprowadzonych w Stanach Zjednoczonych w 2002 wykazano, że średnia długość życia wynosi obecnie 49 lat, z dużymi wahaniami pomiędzy różnymi grupami etnicznymi i społeczno-ekonomicznymi. Poprawa opieki medycznej oraz warunków socjalno-bytowych osób z zespołem Downa doprowadziła do podwojenia średniej długości życia z 25 lat w 1983 do 49 lat w 1997 i dotyczyła przede wszystkim przedstawicieli białej rasy człowieka, a w mniejszym stopniu przedstawicieli czarnej rasy i innych ras.

Co myślą ludzie na temat osób chorych na Downa:
Ludzie nie akceptuje osób chorych na Downa. Niby są tacy "tolerancyjni" Ale jak przyjdzie co do czego, to odwrócą się i pójdą w inną stronę. Takich osób nie chce sie zatrudniać. Ogólnie to większość sądzi, że takie osoby nie powinny wgl. żyć. 

Wiem, że nie piszę od siebie zbyt dużo. Praktycznie wszystkie moje notki to kopiuj- wklej z Wikipedii lub jakiś innych stron. Jest to spowodowane tym, że kompletnie nie wiem co pisać... ;c

Możecie podać jakiś temat, na który chcecie żebym coś "napisała". Jeśli będą jakieś propozycje, spróbuję napisać coś więcej, niż tylko wiadomości skopiowane z jakiś stron.